Қазақ халқы ежелден әйел баласының ұзын шашын аса құрметтеген. Тіпті, жаңа туған сәбилерге Қарашаш, Сұлушаш, Алтыншаш, Шашбаулым, Шолпы деп керемет есімдер қойған. Ал әжелеріміз түскен шаштарын жинап, өріп, сақтап, «Менімен бірге көміңдер» дейтін болған. Халық сұлулар мен бойжеткендерге «Сылдырап шашбауың мен алтын сырғаң», «Көрінер қыздар сұлу шашбауымен, бұрымын кейін сілкіп тастауымен», «Иықтан шашы төгіліп жерге, күмісті шашбау жарасып белге» деп өлеңдер арнаған.
