Жапалақтап ақ ұлпа түскен сайын
Ақ боранды көргенше асығамын.
Сайлаухан Нәкенов
Көз көрім жер көрінбей шұбарланып,
Мың сан пері ақ қардан шырақ жағып –
Есалаң жел жүйткиді қарды қуып,
Ойнақтаған қасқырдай жұмарланып.
Жер жұлынын долы жел суырғанда,
Тентек теңіз ұрады суын жарға.
Ию-қию…
Жүз бақсы жиналып ап,
Қобыз тартып жатқандай жуыр маңда.
Қыл арқаны соңында шумақталып,
Кіл асау ат шапқандай тулап қалып…
Әлдекімдер жатқандай, ақ бураның
Терісінен жасалған тулақ қағып.
Ақ шұбатты құлаштап сапырғандай,
Дәм татпасқа сенің де дәтің қалмай –
Даладағы боранға үнін қосып,
Жүрегімнен бір боран атылғандай!
Он бөрі мен бір сырттан жұмарланып,
Баратқандай құлақты ұран жарып.
…Ақтүтекте адаспай келемін мен,
Ақ періште жолыма шырақ жағып!
Светқали Нұржан «Боран»
